Uitspraak 23-003 Regeling persoonsgebonden was
Een grote instelling voor ouderenzorg wil een nieuwe regeling gaan invoeren voor de persoonsgebonden was van de bewoners. Er zijn op dat moment drie verschillende regelingen in van toepassing die de zorginstelling wil gaan uniformeren. Ook zal de nieuwe regeling ervoor moeten zorgen dat de instelling niet langer een forse kostenpost heeft aan het wasgoed van bewoners nu daar geen (zorg)financiering meer voor verkregen wordt. De mogelijkheid van kleding wassen op locatie in een eigen linnenkamer zal komen te vervallen; men kan voortaan kiezen uit het laten doen van de was door een externe professionele partij of het zelf regelen met naasten. De tarieven voor het uitbesteden zullen fors omhoog gaan. De CCR heeft hiermee niet ingestemd en de zorginstelling vraagt de LCvV om vervangende toestemming. De CCR stelt bovendien niet bevoegd te zijn; de instemming had volgens hem aan de cliëntenraden van de betreffende woonzorglocaties gevraagd hmoeten worden en niet aan de CCR.
De LCvV oordeelt dat uit de medezeggenschapsregeling van de instelling volgt dat het instemmingsverzoek wel juist geadresseerd is aan de CCR en niet aan afzonderlijke lokale raden hoeft te worden gericht. De commissie vindt het niet onredelijk dat de CCR geen instemming heeft gegeven, de kosten gaan inderdaad aanzienlijk stijgen en voor bepaalde cliënten zal het helpen bij de was als dagbestedingsmogelijkheid komen te vervallen. De commissie constateert dat de CCR wel veel begrip heeft voor de noodzaak van veranderingen en een prijsstijging maar dat er nog geen volledige uitwisseling van informatie heeft plaatsgevonden. Dat er een zwaarwegende belang voor de zorginstelling is op grond waarvan aan de bezwaren van de CCR voorbij gegaan kan worden is op moment van beoordelen nog niet overtuigend gebleken. Het verzoek om vervangende toestemming wordt daarom afgewezen.
Een grote instelling voor ouderenzorg wil een nieuwe regeling gaan invoeren voor de persoonsgebonden was van de bewoners. Er zijn op dat moment drie verschillende regelingen in van toepassing die de zorginstelling wil gaan uniformeren. Ook zal de nieuwe regeling ervoor moeten zorgen dat de instelling niet langer een forse kostenpost heeft aan het wasgoed van bewoners nu daar geen (zorg)financiering meer voor verkregen wordt. De mogelijkheid van kleding wassen op locatie in een eigen linnenkamer zal komen te vervallen; men kan voortaan kiezen uit het laten doen van de was door een externe professionele partij of het zelf regelen met naasten. De tarieven voor het uitbesteden zullen fors omhoog gaan. De CCR heeft hiermee niet ingestemd en de zorginstelling vraagt de LCvV om vervangende toestemming. De CCR stelt bovendien niet bevoegd te zijn; de instemming had volgens hem aan de cliëntenraden van de betreffende woonzorglocaties gevraagd hmoeten worden en niet aan de CCR.
De LCvV oordeelt dat uit de medezeggenschapsregeling van de instelling volgt dat het instemmingsverzoek wel juist geadresseerd is aan de CCR en niet aan afzonderlijke lokale raden hoeft te worden gericht. De commissie vindt het niet onredelijk dat de CCR geen instemming heeft gegeven, de kosten gaan inderdaad aanzienlijk stijgen en voor bepaalde cliënten zal het helpen bij de was als dagbestedingsmogelijkheid komen te vervallen. De commissie constateert dat de CCR wel veel begrip heeft voor de noodzaak van veranderingen en een prijsstijging maar dat er nog geen volledige uitwisseling van informatie heeft plaatsgevonden. Dat er een zwaarwegende belang voor de zorginstelling is op grond waarvan aan de bezwaren van de CCR voorbij gegaan kan worden is op moment van beoordelen nog niet overtuigend gebleken. Het verzoek om vervangende toestemming wordt daarom afgewezen.
| Aanmaakdatum: | 17-02-2023 |
Gerelateerde documenten
Bewoners van een serviceflat hebben de indruk dat de woonservicekosten en zorgservicekosten die zij betalen deels op hetzelfde zien. Een in 2009 door twee bewoners hierover aangespannen kantongerechtsprocedure heeft geen uitkomst of duidelijkheid gebracht. Zorgaanbieder en de eigenaar/verhuurder van de serviceflats hebben nadien op diverse manieren geprobeerd duidelijk te ..
Een zorgaanbieder wil niet langer toestaan dat in bepaalde ruimtes van een forensisch psychiatrische kliniek wordt gerookt. De cliëntenraad is het hier niet mee eens en vindt dit een verarming van het leefklimaat voor vele cliënten.
De LCvV oordeelt dat het voorzien in een rookruimte in dergelijke voorziening wel mogelijk ..
Deze uitspraak heeft betrekking op drie besluiten van een zorgaanbieder. Deze besluiten zijn volgens de centrale cliëntenraad nietig omdat de zorgaanbieder de besluiten heeft genomen ondanks een negatief verzwaard advies van de centrale cliëntenraad en zonder de besluiten te laten toetsen door de commissie van vertrouwenslieden.
Het eerste besluit betreft ..
Een cliëntenraad vraagt een uitspraak over (i) de invoering van een nieuwe medezeggenschapsstructuur, (ii) het opschorten van personele ondersteuning en (iii) het niet krijgen van gevraagde financiële informatie die hij wil ontvangen omdat er getwijfeld wordt aan juistheid van bestuur. De zorgaanbieder vraagt (iv) een uitspraak over het al ..